سالروز شهادت شکافنده علم ، امام محمد باقر (ع) تسلیت باد .

هفت ذی حجه ، سالروز شهادت پنجمین خورشید هدایت و بحر کرامت ، سپهر دانش و بینش ، امام محمد باقر (ع) را به تمامی شیعیان و ارادتمندان خاندان اهل بیت عصت و طهارت تسلیت عرض می نماییم .  

به غربت علی و خاندان او سوگند
امام ما ز جهان رفت با دلی مغموم
هماره قصه مظلومی‌اش به خاک بقیع
بود ز غربت قبرش برای ما معلوم

 

امام محمد بن علی ، حضرت باقر العلوم (ع) پنجمین امام شیعیان و هفتمین معصوم ، شکافنده علم نبوی و مظهر حلم علوی ، در سوم صفر سال 57 هجری در شهر مدینه متولد شدند . پدر ایشان حضرت علی بن الحسین ، امام زین العابدین (ع) و مادرشان ام عبد الله ، فاطمه ، دختر امام حسن مجتبی (ع) می باشد .

نام آن حضرت محمد است . این نامی است که رسول خدا (ص) از دیر زمان برای وی برگزیده بودند .

تولد مبارک ایشان ، در حیات جد بزرگوارشان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) واقع گردید و موجب خوشحالی و خرسندی آن حضرت شد.

آن حضرت ، در واقعه کربلا و شهادت اباعبدالله الحسین (ع) و یارانش به دست سپاه یزید بن معاویه ، چهار ساله بودند و به همراه خانواده اشان در آن حضور داشتند و پس از حادثه جانسوز عاشورا ، بسان سایر باز ماندگان آن واقعه ، اسیر گردیدند و در شهر های کوفه و دمشق و مناطق متعدد دیگر ، به اسارت برده شدند .

 

کربلا دیده ای و کوفه و شام
اى شهید از اثر ظلم هشام
آتش غم ، پر و بالت را سوخت
زهر کین ، شعله به جانت افروخت

 

ای که از زهر و عطش ، ناله زنان می سوزی
از غم شام بلا ، گریه کنان می سوزی

 

امام محمد باقر (ع) ، قریب به چهار سال ، حیات جدشان امام حسین (ع) و به مدت 38 سال حیات پدرشان حضرت زین العابدین (ع) را درک نمودند و پس از شهادت پدر بزرگوارشان ، امام زین العابدین (ع) ، در ماه محرم سال 95 قمری ، به مدت بیست سال امامت شیعیان را بر عهده گرفتند و آن را با صلابت و زیبایی ادامه دادند .

 

بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی              با هر بهانه در همه جا گریه می کنی

در التهاب آه خودت آب می شوی              می سوزی و بدون صدا گریه می کنی

هر چند زهر ، قلب تو را پاره پاره کرد               اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسمی                وقتی برای خون خدا گریه می کنی

آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود                 با ناله های واعطشا گریه می کنی

با یاد روزهای اسارت چه می کشی            هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی

هم پای نیزه ها همه جا گریه کرده ای              هم با تمام مرثیه ها گریه می کنی

دیگر بس است چشم ترت درد می کند     از بس که غرق اشک عزا ، گریه می کنی

 

امام باقر (ع) در دوران زندگی خود دارای ملکات فاضله اخلاقی ، دینی و علمی و همانند خورشیدی پر فروغ ، بر سپهر دانش پرتو افکن بودند به گونه ای که بیشترین حدیث از آن حضرت و فرزندشان است و این بزرگ ترین گواه در شخصیت علمی ایشان به شمار می رود .

حضرت باقر العلوم (ع) پس از عمری تلاش در میدان بندگی خدا و احیای دین و ترویج علم و خدمات اجتماعی به جامعه اسلامی ، در روز هفتم ماه ذی حجه سال 114 هجری در سن 57 سالگی توسط مأمور هشام ، مسموم و در شهر مدینه به شهادت رسیدند .

بدن مطهر ایشان را در قبرستان بقیع و در کنار امام حسن مجتبی (ع) و پدر بزرگوارشان ، امام سجاد (ع) دفن نمودند و 33 سال بعد نیز پیکر پاک فرزند مبارکشان امام جعفر صادق (ع) را بعد از شهادت در کنار ایشان به خاک سپردند .

 

اى کاش بر قبرت گنبد و بارگاهی سازیم
بر گنبد آن چراغ و بیرقی ، بر پا سازیم
آییم پا بوس و تو را ، زوار سوخته دلت گردیم
ما بی کسان هم لایق دیدار تو و خاندانت گردیم

منبع خبر: